تعیین نواحی مستعد توسعه اکوتوریسم در استان اصفهان با استفاده از gis

اکوتوریسم از بنیان های توسعه پایدار جوامع و راهی برای حفظ چشم اندازها و ذخایر طبیعی است. ارزیابی توان محیط زیست وتعیین توان بالقوه و تخصیص کاربریهای متناسب با آن، روشی است که می-تواند میان توان طبیعی محیط، نیاز جوامع و فعالیت های انسان درفضا یک رابطه منطقی و سازگار ی پایدار به وجود آورد. در این بررسی پتانسیل های اکوتوریستی و آسایش زیست اقلیمی استان اصفهان با مدل بولین و روش بیکر ارزیابی شد.روش پژوهش حاضر ترکیبی از روش های توصیفی، علی، کتابخانه ای و میدانی است. اطلاعات مورد نیاز از مطالعات سازمانی (اداری)، مطالعات میدانی (پیمایشی)،مطالعات کتابخانه ای (اسنادی) به دست آمده است. در تحلیل داده ها از نرم افزارarc catalog ,arc view ,arc gis, excel access استفاده شده است.در سیستم اطلاعات جغرافیایی به بررسی پهنه های مناسب فعالیت های اکوتوریستی استان اصفهان با استفاده از منطق بولین پرداخته شد. به همین منظور لایه های اطلاعاتی مورد نیاز شامل نقشه های سطوح ارتفاعی، شیب، پوشش گیاهی، سطوح آبی، رودخانه ها و نقشه چشمه های معدنی تهیه و طبقه بندی گردید. سپس با تلفیق و همپوشانی لایه های اطلاعاتی در محیط gis، نقشه پهنه های مستعد اکوتوریسم استان اصفهان تهیه شد. همچنین با استفاده از روش بیکر از 11 ایستگاه سینوپتیک استان و 8 ایستگاه سینوپتیک استان های اطراف با پارامترهای متوسط دمای روزانه، حداقل و حداکثر دمای روزانه، متوسط سرعت باد، پهنه-های آسایش زیست اقلیمی استان با روش idw تهیه گردید.نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که استان اصفهان از نظر قابلیت های طبیعی در سطح بالایی قرار دارد اما متأسفانه برخی مناطق از نظر تسهیلات و خدمات گردشگری در وضعیت نامناسبی قرار دارند. ولی از آنجا که این مناطق دارای قابلیت زیادی جهت توسعه اکوتوریسم می-باشند، می توان با سرمایه گذاری های هدفمند، ایجاد تجهیزات و امکانات اقامتی، ایجاد قابلیت دسترسی مناسب به این گونه مناطق گام موثری در زمینه جذب گردشگر برداشت.